偈颂一百三十六首 释惟一 宋 雨滴空阶,溪流新涨。 风起天末,叶坠疏林。 唤作物却非物,唤作心不是心。 缺齿老胡会不得,九年面壁空沉吟。 释惟一其他诗词: 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 月华崧上人之杭 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 颂古三十六首 偈颂一百三十六首 颂古三十六首 风幡亮上人游浙 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 刀镊黄陈二生 偈颂一百三十六首 暂到 观音赞 颂古三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 将赴雪峰示圭上人 偈颂一百三十六首 达磨赞 野航 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 物外生涯 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 偈颂一百三十六首 颂古三十六首 偈颂一百三十六首 每日一字一词 每日一字:䪞 每日一成语:譆譆出出 每日一词语:徽华 每日一诗词:冬日杂兴